Πολλές φορές έχω σκεφτεί, ότι ο Χίτλερ, πάνω απ΄ όλα , ήταν η μορφή του. Και η αλήθεια είναι, ότι, αντίθετα απ΄ ότι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, είταν μια μορφή χωρίς περιεχόμενο. Μια φιγούρα αντάξια ή μάλλον πολύ καλύτερη από τους ντισνεϊκούς “κακούς” χαρακτήρες.
Οι "κακοί" και το Ντισνεικό appeal.
Ο Ντίσνεϊ είχε περιγράψει στον περίφημο Δεκάλογο, τον τρόπο, που ήταν υποχρεωμένοι να δουλεύουν οι χιλιάδες δημιουργοί των στούντιό του. Όρισε δηλαδή έτσι, τις εκφραστικές αρχές, που συγκροτούν το γνωστό, (για άλλους ιδανικό και για άλλους απλώς κιτς) ντισνεϊκό στυλ. Στην κορυφή είχε τοποθετήσει το λεγόμενο appeal, που πρέπει να έχουν όλοι οι χαρακτήρες. Εκφραστικότητα , μεγάλα αθώα μάτια, μεγάλο κεφάλι, παιδικά, μέχρι νεοτενίας, χαρακτηριστικά για τους καλούς. Οι κακοί επίσης έπρεπε να σχεδιαστούν έτσι, που νά ‘χουν appeal. Όχι δηλαδή, μόνο στο χαρακτήρα, όπως βγαίνει από τη δράση, και τις εκφράσεις του προσώπου, αλλά και σε κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά, μία μπέρτα, μια γούνα, κυρίως ο τρόπος που στέκονται, ο αέρας. Φυσικά το ντισνεϊκό appeal, ας το πουμε Ελληνικά έλξη (γιατί όχι ” γκελ”), δεν ορίζεται με λέξεις, αφορά την δημιουργία και το ταλέντο των σχεδιαστών.
Ο Χίτλερ από τους Κουκρινιξί. Ο απόλυτος κακός.Όμως, πόσο τον ξέρουμε;
Πάντως ο Χίτλερ σχεδιάζοντας τον εαυτό του, με εκείνο το αστείο μουστάκι του, τη ανισόρροπη φράντζα και τις θεατρικές του πόζες, το είχε αυτό το appeal του ήρωα, όπως ο ίδιος φαντασιωνόταν, ή του κωμικού όπως τον κορόιδευε ο Τσάπλιν. Φυσικά δεν ήταν αυτός ό λόγος, που έχει γίνει ο απόλυτος αντι-στάρ.
Υπήρξε και είναι ακόμα η απόλυτη ενσάρκωση του κακού. Πόσο όμως τον ξέρουμε; Πιστεύω όχι πολύ. Πριν κανά δυο χρόνια άρχισα να διαβάζω Χίτλερ και βιβλία για το Χίτλερ, και κατέληξα, πως αυτά τα τέσσερα βιβλία, που θα παρουσιάσω σήμερα, είναι απαραίτητα για κάποιον που ενδιαφέρεται, όχι μόνο για τον ίδιον, αλλά και για το σύγχρονο φαινόμενο του ναζισμού, στις διάφορες εκφάνσεις του.
Πολλοί νομίζουν ότι οι ναζιστές ήταν, όπως τους δείχνουν οι χολιγουντιανές ταινίες, ευγενείς με το μονόκλ, ευθείς αλλά και ψυχρούς εκτελεστές. Λάθος. Έτσι ήταν η Πρωσική στρατιωτική ελίτ, οι στρατηγοί, που κέρδιζαν τις μάχες για το Ράιχ, οι διάφοροι Γκουντέριαν και Φον Κανάρης. Τα Ες Ες, αντίθετα, και η ηγεσία τους ήταν χωρίς καλλιέργεια, ημιμαθή ή αγράμματα στουρνάρια, βίαιοι χοντράνθρωποι της μπυραρίας ή του Γερμανικού χωριού, που όταν πήραν εξουσία μεταμορφώθηκαν εύκολα σε αιμοδιψή τέρατα. Μοιάζουν πολύ με τους διάφορους εθνοκάπηλους, δειλούς και διπρόσωπους, που έχουν πλημμυρίσει τα Ελληνικά κανάλια τον τελευταίο καιρό. Ο Σεμπάστιαν Χάφνερ, σ΄ ένα απο τα βιβλία που προτείνω, το Αψηφώντας τον Χίτλερ, γράφει:
“…Οι ναζί αντίθετα (εννοεί αντίθετα από την επαναστατική βία, π.χ της Γαλλικής επανάστασης) δεν έδειξαν ποτέ κάτι περισσότερο από το δειλό, άνανδρο, ωχρό προσωπείο ενός δολοφόνου που αποποιείται την πράξη του. Ενώ βασάνιζαν και σκότωναν συστηματικά άμαχους ανθρώπους, διαβεβαίωναν καθημερινά με ευγενικό και μαλακό τρόπο, ότι τάχα δεν άγγιζαν ούτε τρίχα και ότι ποτέ άλλοτε δεν είχε γίνει επανάσταση τόσο ανθρώπινη και αναίμακτη…” Κι αυτό, ακόμα κι όταν είχαν πάρει την εξουσία.
Κάτι μου θυμίζει. Είχα δει γιουτουμπάκι με εκδήλωση της Χ.Α. όπου εκθείαζαν τη δράση τους σαν τις νέες …κρυπτείες.
Τώρα βέβαια οι εγχώριοι ναζιστές κάνουν και κανένα φανερό πογκρόμ με μπαμπέσικα μαχαιρώματα Όμως στις εφημερίδες γράφουν πάντα, οτι οι ξένοι κυνηγάνε και χτυπάνε τους “Έλληνες”.
Πίσω από την " εθνική" πρόσοψη του Χίτλερ, η πραγματικότητα Το μεγάλο Τίποτα, ο Θάνατος
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ
1. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Του Lothan Machtan, μετάφραση Σπύρος Πιέρρης, εκδόσεις Τραυλός.
Από παλιά υπήρχαν φήμες για την ερωτική ζωή του Χίτλερ, αλλά αυτό το βιβλίο συγκεντρώνει όλες τις ενδείξεις για μια πιθανή ομοφυλοφιλία του και επίσης περιγράφει όλη την περιρρέουσα ομοερωτική ατμόσφαιρα των πρώτων ναζί, κυρίως των Ες Α του Έρνστ Ρέμ . Ακόμα, παραθέτει στοιχεία για την καταστροφική σχέση του με τις δύο γυναίκες, την ανηψιά του Γκέλι Ράυμπαλ και η Εύα Μπράουν, που και οι δύο, στο τέλος, αυτοκτόνησαν. Φυσικά, στο βιβλίο βρίσκει κανείς μόνο ισχυρές ενδείξεις, όχι αποδείξεις για την ερωτική συμπεριφορά του Χίτλερ. Προσωπικά πιστεύω, ότι δεν ήταν ομοφυλόφιλος. Ίσως πέρασε κι από κεί, αλλά δεν έμεινε, όπως δεν έμεινε σε τίποτα, που είχε σχέση με τη ζωή. Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση, θα ήταν κάτι. Και κάποιος ή, έστω, κάποιο πράγμα, ένας έρωτας, ένα πάθος, θα είχε κάποια σημασία γι αυτόν. Ο Χίτλερ, όμως δεν ήταν τίποτα. Ένας αυτοκτονικός, κομπλεξικός αποτυχημένος ζωγράφος. Ήταν το απόλυτο μηδενικό, μία επιφάνεια, μία πρόσοψη, που δεν έκρυβε τίποτα. Ή μάλλον έκρυβε το μεγάλο Τίποτα, το Θάνατο. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει κι από τα δύο επόμενα βιβλία.
2.ΑΦΗΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ , Εκδ, Αλεξάνδρεια,σε μετάφραση Σοφίας Γεωργοπούλου και
3. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΧΙΤΛΕΡ του Στέφαν Χάφνερ.
Σεμπάστιαν Χάφνερ είναι ένα γνωστο όνομα στην δημοσιογραφία της Γερμανίας. Εζησε την εποχή της ανόδου του ναζισμού και εξηγεί “από τα μέσα”, κυρίως στο δεύτερο βιβλίο, το φαινόμενο Χίτλερ. Πως δηλαδή ολόκληρη Γερμανία, η χώρα του Γκαίτε και του Σίλλερ, έγινε ένα εργοστάσιο θανάτου, ακολουθώντας τα γαυγίσματα ενός ανθρώπου που, παρά τις κάποιες ικανότητες να ελίσσεται, αντιπροσώπευε όλα τα αντίθετα της Γερμανικής παράδοσης. Διέλυσε το κράτος, το στρατό, τα Δικαστήρια, και εκτός από τις παρανοϊκές του αντισημιτικές ιδέες δεν είχε σχέδια, ούτε όρια. Και γι αυτό είναι ίσως ο μόνος χαρακτήρας στην ιστορία των κατακτητών που δεν άφησε πίσω του τίποτα. Όλοι οι μεγαλομανείς αυτοί τύποι στο τέλος κάτι άφησαν. Ο Μεγαλέξαντρος ενοποίησε το κόσμο και έφερε κοντά τις διαφορετικές κουλτούρες, ο Ναπολέων έφτιαξε τον Ναπολεόντειο Κώδικα που πρώτη φορά κατοχύρωσε νομικά τα δικαιώματα του πολίτη, οργάνωσε τα διαμερίσματα (arrondissments) του Παρισιού (έστω, κι αυτό κάτι είναι) και οι στρατιωτικοί μελετάνε ακόμα τη στρατηγική του. Ο Χίτλερ άφησε πίσω του μόνο αίμα και ερείπια .
4. ΝΑΖΙ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, του Πίτερ Λέβεντα, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ σε μετάφραση Κ. Χαλμούκου.
Αν έπρεπε να διαλέξω ένα απ΄ τα τέσσερα, σίγουρα θα διάλεγα αυτό . Δε μιλάει μόνο για το Χίτλερ, αλλά εξετάζει ιστορικά την ίδια τη γέννηση του φαινομένου, που λέγεται εθνικο-σοσιαλισμός.
Πως ξεπήδησε μέσα από τις παρανοϊκές δοξασίες της Νέας Εποχής της Μπλαβάτσκυ. Πως διασταυρώθηκε με έμμονες ιδέες ανθρώπων, που εγκατέλειπαν την κλονιζόμενη εκκλησία, και μέσω μιας ιδιότυπης αθεΐας, προσχωρούσαν σε κάποιες νεοπαγανιστικές λατρείες. Πως τα Ες Ες προσπάθησαν να υποκαταστήσουν μάλλον παρά να πολεμήσουν την Εκκλησία. Πως τα Freikorps οργανώθηκαν πρώτη φορά για να χτυπήσουν τη Βαυαρική Σοβιετική Δημοκρατία, το 1919. Γιατί τα Ες Ες δεν ήταν μόνο μια πολιτική οργάνωση, αλλά συγχρόνως μια αποκρυφιστική σέκτα. Ποια η σχέση του Χίτλερ με τους αστρολόγους και το Σατανισμό της Χρυσής Αυγής του Κράουλι, και τέλος ποια η σχέση τους με τα σημερινές ομάδες των νεο-ναζί .
Το βιβλίο αυτό, είναι πάνω απ΄ όλα επίκαιρο σήμερα στην Ελλάδα. Τόσο, που θα ‘λεγα, ότι αν κανείς ήθελε να πιστοποιήσει, αυτά που λέει πειραματικά, θα ‘πρεπε να έρθει στην Ελλάδα. Εδώ θα έβλεπε να αναδεύει στο αυγό του το ίδιο φίδι, που έγινε δράκος στη Γερμανία και μάλιστα τρεφόμενο από τα ίδια απορρίμματα της ανθρώπινης σκέψης: την έλλειψη κουλτούρας, την απαξίωση των αληθινών επιστημόνων και τον εναγκαλισμό μιας new age ψευδο-επιστήμης. H Κοίλη Γη, οι Λεμούριοι που ζουν ανάμεσά μας, ο αστρικός πάγος, τα ακάθαρτα γένη, τα τελουρικά ρεύματα, κάποιοι αρχαίοι πρόγονοι που κάποτε κατοικούσαν από το Θιβέτ ως τις Άνδεις, οι κακοί Εβραίοι και οι γελοίες παγανιστικές τελετές. Όλα όσα λένε σήμερα οι μουρλαμένοι (ή δήθεν μουρλαμένοι, οι δια Ευρώ σαλοί) Λιακοπουλώδεις εθνο-κεντρικοί, τα έχουν διακηρύξει πριν ογδόντα χρόνια οι εθνικο-σοσιαλιστές της προπολεμικής Γερμανίας.
Να ένα παράδειγμα . Εδώ, έχουμε ένα θίασο αρχαίων Ελληνίδων μαθητριών (μου διαφεύγει, αν είναι και η Γιαδικιάρογλου μαζί τους), που επικαλούνται τις μεταφυσικές δυνάμεις του Ελληνικού (προσοχή όχι φοινικικού) αλφάβητου με τις άναρθρες κραυγές: Ααααα, Όοοοο, Ίιιιιι, σε μια σεμνή τελετή, με τις φαινομηρίδες και με τα ούλα της, που μάλιστα παρουσιάστηκε στο Μέγαρο(!!!). Ιερόν άσμα , και καπάκι ένα κλεμμένο ζαβαρακατρανέμιο για την βακχική έκσταση α λα καρτ. Από την ποίηση του Όμηρου και του Ευριπίδη, στο θεόπνευστο και προγλωσσικό Άαααα, Όοοοο, Ίιιιιι. Τι να σου πω, ανατριχιάσαμε.
Μ΄ αυτό τον τρόπο η αγραμματοσύνη γεννάει το ναζισμό σήμερα κι αν έχετε αμφιβολίες για το κοινό τέτοιων τελετών, διαβάστε και τα σχόλια. Αν τώρα θα επαναληφθεί η ίδια προπολεμική ιστορία σαν τραγωδία ή σαν παρωδία, εδώ είμαστε, θα το μάθουμε. Και θα εξαρτηθεί και από το τι θα κάνουμε εμείς οι άλλοι.
Κορυφαία σχόλια
-Τι να πω….Εχω μεινει εκθαμπος!! 5*****
-ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ!
-aytoi eimaste…ellhnes.oxi tekna toy abraam.ti mas kanane re gmt.apo leontaria…provata.
-Τι θα περίμενες φίλε μου αφού μας κυβερνούν οι Εβραίοι?
-Μπράβο στα κοπέλια και σε ολους που το εφτιαξαν πολύ ωραία αντε να δούμε και κάτι διαφορετικό επιτέλους
-Εξαιρετικό!!! Δεν ξέρω σε ποιον να πρωτοδώσω συγχαρητήρια… οπότε με αλφαβητική σειρά στους Καθηγητές που προφανώς είχαν την αρχική ιδέα…και στις Μαθήτριες που υλοποίησαν αυτό το αριστούργημα…. Πολλά ευχαριστώ!!!
-zabara katra nemia… mayra labara anemisan allilouxia
-Έχεις δίκιο. Κατά τη γνώμη μου είναι παρμένο από τη φράση αλληλουχία που σημαίνει αλληλοσύνδεση των πάντων δηλαδή μια ενότητα. Βέβαια αυτό δεν είναι τεκμηριωμένο, είναι δική μου άποψη..
-Αριστο φιλε Λυνκεα, οσο για αυτους που θελουν να ξερουν για το “θαυμα” της Ελληνικης γλωσσας, προ-υπηρξε του κατακλυσμου του Δευκαλιωνος 9.500 χρονια πριν τον Απολλωνιο! Με 6.500.000 βασικες λεξεις, ειναι η πρωτη γλωσσα του κοσμου, δημιουργια μιας υπερτατης δυναμης! 5*
_____________________________________________
Έχεις δει τους Καταραμένους, του Βισκόντι; Θα σ’ ενδιέφερε πολύ.
Δεν είμαι σίγουρος οτι μπορούμε εύκολα να βγάλουμε συμπεράσματα – μέσα στην Ελλάδα είχαμε εξαιρετικά διαφορετικές συμπεριφορές που δεν μας επιτρέπουν να βρούμε κοινούς παρονομαστές. Η ιστορία μεταξύ Γκολντχάγκεν και Μπράουνινγκ και το πώς αντιμετώπισαν το Αστυνομική Μοίρα 101 είναι ενδεικτική για το πώς μπορούν να συνυπάρχουν δυο διαφορετικές ερμηνείες των ίδιων των γεγονότων.
Δύτη,
Τους έχω δει τους Καταραμένους, πολύ καλή ταινία,και πραγματικά δείχνει την άνοδο του ναζισμού μέσα από μια μεγαλοαστική οικογένεια, κοινωνική τάξη που ο Βισκόντι ξέρει καλά. O είδος δεν είταν απλά αστός, ανήκε στη φεουδαρχική οικογένεια των Βισκόντι, που έβγαλε δούκες και Πάπες.
Αμπραβανέλ,
το ξέρω, ποτέ δεν επαναλαμβάνεται η ίδια η ιστορία, όμως μου έχει κάνει εντύπωση, πως πολλές από τις σαχλαμάρες, που λένε οι διάφοροι ΕΛ, τις έχουν πει και οι Γερμανοί εθνικο-σοσιαλιστές. Και ο λόγος είναι ότι αμφότερα τα κινήματα αυτά είναι στενά συνδεδεμένα, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούν με δοξασίες της Νέας εποχής και άλλα αντεπιστημονικά.
Ο Χάφνερ, πάλι, εξηγεί την άνοδο του Χίτλερ σα Γερμανός , από τα μέσα.Τον βγάζει από το κάδρο του ιδεατού κακού χαρακτήρα και τον δείχνει σαν άτομο που υπήρξε, με τον δικό του μοναδικό χαρακτήρα. Κι ακόμα δείχνει πώς τον ακολούθησε η Γερμανία και μπήκε βαθειά στο έγκλημα.
Ο Λέβεντα πάλι εξηγεί , πράγμα που και για μένα πριν ήταν αρκετά νεφελώδες, από που ξεπήδησε όλο αυτό το κίνημα, πολύ πριν τον Φύρερ του.
Trollin around,
μη το παίρνεις προσωπικά, δε σε ξέρω, και δεν έχει νόημα να νοιώθεις απόρριψη από ανθρώπους που ούτε έχεις δει τα μούτρα τους.Κατάλαβα όμως από τα άλλα σου ποστ, οτι οι ιδέες σου δεν προσφέρονται για διάλογο εδώ. Κάτι που έμαθα στο ιντερνετ είναι οτι δεν έχουν νόημα οι ατέλειωτες κουβέντες με ανθρώπους εντελώς εχθρικών ιδεολογιών. Και μη με κατηγορείς οτι “τρέμω από το φόβο μου” Απλώς βαριέμαι.
το βίντεο αυτό καθαυτό μπορεί να πει κανείς ότι είναι και μια καλλιτεχνικη εκφραση εμπνευσμενη από αρχαία ελλάδα. Τα σχόλια είναι τα πιο ανησυχητικά. ‘Εχουμε πιάσει πνευματικό πάτο και οι πιο τρελες θεωρίες έχουν αρχίσει να αποκτούν οπαδούς..
milos, καλως ήρθες,
η αλήθεια είναι οτι όντως, τα σχόλια είναι φρίκη, (αν και υπάρχουν και χειρότερα). Όμως αν ήθελε να προβάλλει αρχαία ελλάδα, ιδού:
Και ιδού. Αυθεντικός Αριστοφάνης, και μαζί ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η Νέα ελλάδα.
Αλλά για τους δεξιούς αυτά δεν υπάρχουν, δεν τα νοιώθουν, άλλωστε ο μεταφραστής ήταν κομμουνιστής(Ρώτας) ο σκηνοθέτης μισος Εβραίος( Κουν), και οι υπόλοιποι …”κίναιδοι”: Σκηνικά Τσαρούχης, και μουσική ο μεγάλος Χατζιδάκις:
Μα αν σήμερα είναι κάποιος ντουβάρι και άσχετος από τη νεο-ελληνική κουλτούρα, πως με ένα πήδημα θα φτάσει τους αρχαίους; θα πάει κατευθείαν στη “μαγική επίκληση”… του αλφα βήτα.
Καπετάνιε,
το πρόβλημα με τον Χίτλερ είναι ότι αδυνατούμε να εξετάσουμε ορθολογικά την περίπτωσή του. Έχοντάς τον ταυτίσει (δικαίως) με το απόλυτο κακό, αισθανόμαστε αναγκασμένοι να καταφύγουμε σε ψυχολογικές εμηνείες και να καταλήξουμε σε ακραία συμπεράσματα. Σ’ αυτή τη λογική, δεχόμαστε τελικά και την εμπλοκή με όλα τα αποκρυφιστικά. Φυσικά, το ναζιστικό καθεστώς είναι βέβαιο ότι “έπαιξε” με διάφορες τέτοιες ιστορίες, διατηρώ όμως σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσον ο Χίτλερ και οι περισσότεροι πρωτοκλασάτοι ναζήδες πίστευε πραγματικά σε οποιασδήποτε μορφής αποκρυφισμό.
Το μόνο βέβαιο για μένα είναι ότι αν η Σχολή Καλών Τεχνών της Βιέννης έδειχνε μεγαλύτερη επιείκεια στην επιλογή φοιτητών, τότε ο κόσμος θα είχε γλιτώσει από κάμποσα δεινά.
rogerios, σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Συμφωνώ, ότι όσα κι αν έχουν γραφτεί, παραμένει πολύ δύσκολο θέμα. Στο βιβλίο Ναζί κι Αποκρυφισμός, δεν ξέρω, αν τό έχεις διαβάσει, φαίνεται οτι ο Χίτλερ επηρεαζόταν κατά καιρούς από διάφορα, αλλά τελικά δεν πίστευε σε τίποτα και είχε ανταγωνιστικές σχέσεις με τα άλλα μεταφυσικές οργανώσεις.Π.χ. άκουγε τους αστρολόγους, αλλά τους κυνήγησε κιόλας, κλπ. Τους αρχηγούς των SS και την ahnenerbe SS,τους περιγράφει έτσι, ότι στο μυαλό τους πίστευαν πως ήταν κάτι σαν μια σέκτα πολιτικο-μυστικιστών ιπποτών.Οι περισσότεροι ήταν καθολικοί, αλλά στην ιδεολογία που έφτιαξαν, το Βατικανό ήταν ο αρχαίος εχθρός: Εμείς οι Γερμανοί,οι Βόρειοι,οι παγανιστές, ο Αρμίνιος, πάντα εναντίον της Ρώμης.
Τώρα το τί πραγματικά πιστεύει κανείς είναι δύσκολο να το πεί κάποιος άλλος. Παράδειγμα, ποτέ δεν κατάλαβα, ο Λιακόπουλος τα πιστεύει αυτά που λέει, ή πουλάει παραμύθι συνειδητά;Ή είναι ένα περίεργο make believe, που είναι αδύνατο οριστεί;