Έχω την εντύπωση ότι τα παιδιά της πλατείας δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη μεγάλη σημασία του εγχειρήματος του Συντάγματος, σε συμβολικό, αλλά και σε πρακτικό πολιτικό επίπεδο. Δεν ξέρουν, ότι οι χρηματιστές της Γουώλ Στρήτ, όλο τον Ιούνη μέχρι και τις 29, το πρωί πρώτα ψάχνανε να μάθουν τα νέα από το Σύνταγμα και μετά της ισοτιμίες του δολαρίου. Κάποιοι, ευτυχώς λίγοι, τις τελευταίες μέρες σκέφτονται σοβαρά να ξεστήσουν και να φύγουν . Για να ξανάρθουν, υποτίθεται το Σεπτέμβρη. Δε μου αρέσει η ιδέα. Είναι ηττοπαθής λύση.Έτσι θα φανεί, ότι το κίνημα υποχωρεί, αλλά και ποιος μας λέει ότι το Σεπτέμβρη δε θα έχουν φράξει την τη πλατεία και δεν την έχουν κάνει Κάστρο του Τακέσι.
Ο Σουν τζου έχει γράψει: Να επιτίθεσαι στον εχθρό, όταν είναι απροετοίμαστος, να εμφανίζεσαι εκεί δεν το περιμένει. Τώρα οι διάφοροι δικοί μας μανδαρίνοι, που έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη της Πλατείας, περιμένουν να διαλυθεί. Φαντάζεστε πόσο θα σπάσει το ηθικό τους όταν δουν ότι η Πλατεία έχει περισσότερο, πολύ περισσότερο κόσμο; Πως μπορεί να δυναμώσει η πλατεία; Να μια ιδέα:
ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Όλο και κάποιος κόσμος θα μείνει στην Αθήνα. Λίγοι θα πάνε μεγάλες διακοπές. Αντί να φύγουν τα αντίσκηνα της Πλατείας, η Πλατεία μετατρέπεται σε “παραλία” και καλεί όλους, όσοι δεν μπορούν να πάνε διακοπές ή όσους πήγανε τρεις μέρες να κατασκηνώσουν και να περνάνε τουλάχιστον τα απογεύματα και τα βράδια στο Σύνταγμα. Απλούς ανθρώπους, νέους και παιδιά. Αυτό που χρειάζεται κυρίως είναι νερό. Μάνικες, καταβρεχτήρες , πισίνες για παιδιά και μεγαλύτερα παιδιά, πολλές ξαπλώστρες, σκάμμα, άμμος, εκδηλώσεις, τραγούδι γύρω από τη φωτιά, πάρτι, κλπ. Όλα αυτά συνδυασμένα με τον αντικειμενικό στόχο, το αντι-μνημόνιο και την πολιτική δράση.Που σημαίνει διαλέξεις προβολές κλπ.
ΠΑΛΙ ΚΛΕΒΕΙΣ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ!
Ίσως επειδή έχω ταλέντο. Εντάξει. Έχει ξαναγίνει. Με πιο γκλαμουράτη μορφή.(Καί καλά γκλαμουράτη, λέμε τώρα, για τους βόρειους). Και περισσότερο χρήμα. Και όχι στη χειρότερη τσιμεντούπολη, αλλά στην ωραιότερη πόλη της Ευρώπης.
Ο Δήμος του Παρισιού πριν μερικά χρόνια αποφάσισε να κάνει κάτι για όσους δεν μπορούσαν να πάνε διακοπές. Κι έκανε αυτό.Την παραλία του Παρισιού, 20 ιούλη-20 αυγούστου. Έχω πάει. Για μας, που φτάνουμε στη θάλασσα με το λεωφορείο της γραμμής, είναι αστεία πράματα. Αλλά οι Γάλλοι, πού να τρέχουν στη Νορμανδία, γουστάρανε. Ιδού, για να παίρνουμε ιδέες για Σύνταγμα. Βέβαια, έχουν το ποτάμι. Αλλά ούτε εκεί μπορείς να κολυμπήσεις. Βέβαια, έχουν κυρίως το Παρίσι.
Η πρόταση Παραλία Συντάγματος δεν είναι ίδιας φύσεως. Σιγά, Κρουαζέτ δεν πρόκειται να γίνει, άλλωστε είναι κυρίως μια πολιτική πρόταση. Πάντως έχετε υπόψη, ότι στην αρχή, ούτε και στο Παρίσι περίμεναν να λειτουργήσει, και έγινε, από κόσμο, της κακομοίρας.
Σε μας θα είναι πιο λαϊκό, και μπορεί να έρχεται κανείς και το απόγευμα και το βραδάκι, ακόμα και μετά τη βόλτα με το μηχανάκι στη θάλασσα. Και όχι μόνο οι γνωστοί ύποπτοι, αλλά και ο κοσμάκης και κυρίως η νεολαία κι η πιτσιρικαρία. Σαγιονάρες, πετσέτες , βερμούδες και Σύνταγμα. Και καθημερινές, με το μετρό. Και Έλληνες και ξένοι με τα παιδιά τους. Κυρίως χρειάζεται νερό.
Πολύ νερό.
Πάρα πολύ νερό.
Να βρέχεσαι και με τα ρούχα. Δούλευα στο Παρίσι τις αποφράδες μέρες του καλοκαιριού 2003, με τον μεγάλο καύσωνα. Μαρτύριο.Όχι μόνο ζέστη αλλά και υγρασία και κυρίως Γάλλοι ασυνήθιστοι. Τι να τα παίζουν τα αιρκοντίσιον, τι να σταματάει το ρεύμα σε ολόκληρες περιοχές λόγω υπερφόρτωσης, και το χειρότερο, έκανα με μερικούς φίλους από Ελλάδα τη διαδρομή Μάρν λα Βαλέ- Παρίσι με το RER, ε, λοιπόν, όσο ήταν εκτός σήραγγας το τραίνο (γυάλινο βαγόνι, χωρίς αιρκοντίσιον, ούτε παράθυρα -κάτι χαραμάδες- και έξω ο ήλιος κατακούτελα), νόμισα , ότι ήμουνα στη κόλαση. Ήταν τότε που πεθάνανε χιλιάδες. Το μόνο που ήθελες εκείνη τη στιγμή, ήταν αυτά τα μπρουμιζατέρ, που βρεχόσουνα με τα ρούχα. Εδώ, στο Σύνταγμα, και μπόλικες μάνικες, και ντους, μια χαρά είναι.
Επίσης αρκετές ξαπλώστρες. Τις τσιγγάνικες, τις άσπρες, τις φτηνές. Και ομπρέλες. Από το Πράκτικερ, τις πετάς μετά. Είναι και στέιτμεντ. Για τις χαμένες μας διακοπές:
Φέτος διακοπές στο Σύνταγμα, του χρόνου, θα έρθουμε στις πισίνες σας.
Και γιατί όχι; Άμμο.
Οι Γάλλοι φτιάξανε μπουλοδρόμιο:
Και σκάμμα:
Και γιατί όχι μπητς βόλεϊ ή τένις. Εκείνοι δεν κινδυνεύουν να βγει από την εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική τούρτα ,δηλαδή το υπερβολικό, αλλά ένδοξο Δημαρχείο τους, να τους κράξει ο Δήμαρχος, μια που αυτός τα πληρώνει.
Βέβαια έχουν κάπου μια ψιλοπισίνα. Ελάχιστοι πήγαιναν. Το Σύνταγμα μπορεί να έχει μικρές για τα παιδιά και μεγαλύτερες για μεγαλύτερα παιδιά. Βρίσκεις με 100 ευρώ. Και βέβαια μουσικές, ρέιβ πάρτυ, κιθάρες κρουστά…
…ή απλώς (για το δεκαπενταύγουστο), ήρεμη ακρόαση καλής μουσικής στην ήρεμη κι έρημη -μέχρι το Σεπτέμβρη- Αθήνα, σαν να λέμε adagio con bouyéloma, ma non troppo. Και σκηνές, κι άλλες σκηνές, και νυχτερινές συζητήσεις και καμάκι. Και χορός τη νύχτα. ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Κανονικά.
ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ!!!
_____________________________________________________
Αυτή είναι η πρότασή μου, εκτός από το μπλόγκ μου, τη διακινώ και μέσα στην οργάνωσή μου, που περιλαμβάνει εμένα, που είμαι ο αρχηγός και επίσης εμένα, που είμαι και ο μοναδικός οπαδός. (Όχι πάντα, δεν με ακολουθώ τυφλά). Την προτείνω εκ του μακρόθεν βέβαια,και αυτό που μπορώ να κάνω, είναι να τη στείλω στο σάιτ του Συντάγματος και ελπίζω να υιοθετηθεί. Σ’ αυτή την περίπτωση θα αποσείσω από πάνω μου κάποιες από τις ενοχές που έχω, επειδή σ’ όλη αυτή την περίοδο δεν θα είμαι εδώ . Οπότε, άλλη μια φορά, μάγκες και μάγκισσες, εις το επαναπληκτρολογείν και Καλή αντάμωση στα Γουναράδικα. Ή Καλή αντάμωση στα σφουγγαράδικα, αναλόγως, που πάει ο καθένας.
Κάπτεν.. Μαζί σου! 🙂
Αλλωστε, δεν πέρασαν ουτε 3 μηνες που ειχε μεταμορφωθεί σε πλαζ η Ομόνοια!
ενδεικτικη φωτο: http://3.bp.blogspot.com/-w4oLjkgPkYc/TZq-j2y7m_I/AAAAAAAAGRM/wpO0bWwiQZs/s800/DSCF5140.JPG
Συγνώμη, Ροδιά, όντως είχε πιαστεί στα σπαμ. Φχαριστώ για αυτό το λίνκ της Ομόνοιας. Δεν ήξερα, ότι είχε γίνει κάτι τέτοιο. Είδα ότι ήταν διαφημιστικό και λίγο μουσαντό. Και κράτησε μόνο μια μέρα.Φαντάσου να κράταγε όλο το καλοκαίρι.Μάλλον κι αυτοί αντέγραψαν Paris Plages. Και έτσι να γινόταν το Σύνταγμα λίγο μεγαλύτερο και με πιο πολύ νερό, μια χαρά θα ήταν. Αλλά δεν το πολυπιστεύω, ότι θα πραγματοποιηθεί , γιατί χρειάζονται ή λεφτά, ή οργάνωση ή πάθος, και νομίζω ότι δεν είναι εποχή για κανένα από τα τρία. Δεν ξέρω πάντως, εγώ την έστειλα την πρόταση στο σάιτ του Συντάγματος, και ίσως γίνει κάτι.
Μήπως παρακρατηθηκε το σχολιο λόγω.. λινκ; Αν φαγωθηκε εντελως, πες να το ξαναστειλω 🙂
Επόμενη στάση: Παραλία Ομονοίας (5 Απριλίου 2011) πλήρες φωτορεπορτάζ στο http://www.arxaiaithomi.gr/?p=37113
(δοκιμη κανω με μισο συνδεσμο)
//Ναι συμβαίνει τώρα, σήμερα Τρίτη στην Ομόνοια και προκαλεί έκπληξη, ενδιαφέρον, να μια πολύχρωμη ζωντανή πόλη. Τόσος ενθουσιασμός, στο Σύνταγμα θα φαινότανε ανούσιο, αλλά εδώ μοιάζει σωτήριο.
Η Ομόνοια παραχωρήθηκε για να γίνει παραλία, έχει νέο κόσμο, πολύχρωμες ομπρέλες, παιδιά παίζουν beach volley. Κατεβείτε για φώτοτουρισμό, πότε θα είδατε ξανά την Ομόνοια έτσι;//
έγραφε ο συντακτης του ποστ στις 5 Απριλιου -τρεις μηνες νωριτερα. Πού να φανταστει πως ηταν προφητης, απο την.. αναποδη! Ακου, λέει, “θα φαινοταν ανουσιο στο Συνταγμα”…
Ενδιαφέρουσα πρόταση! Χτες προτάθηκε και στη Λαϊκή Συνέλευση του Συντάγματος. Εσύ ήσουν;
Αλήθεια; Μπράβο. Όχι δεν ήμουν εγώ, αλλά είχε σταλεί στο σάιτ του Συντάγματος.
Το μόνο που με ανησυχεί, Κάπτεν, είναι τα.. πολλά νερά! Υπάρχουν και κάτι μάνικες με εκτόξευση νερού σε υψηλή πίεση, βλέπεις…
(κατι ειχα γραψει για ενα μνημειο απο πέτρες, χωρις να φανταστω την… “ερμηνεια” που δόθηκε!)
Ειλικρινά, δεν περιμένω να υιοθετηθεί η πρόταση. Η πρώτη μου πρόταση με τις Παρασκευές της Οργής ήρθε αργά. Όταν τη δημοσίευσα, ήδη είταν η πρώτη ή δεύτερη μέρα, που είχαν στήσει τη φάση οι Ισπανοί, στην πρεσβεία και μετά στο Θησείο, από όπου ξεκίνησαν όλα (τους συμπαραστάθηκαν κάποια παιδιά που μετά ήρθαν στο Σύνταγμα) Χώρια οι “τρακόσιοι” της Άνω Βουλής. Νομίζω ότι αυτή η πρόταση, με την Παραλία, ήρθε πολύ νωρίς. Καμιά πενηνταριά χρόνια. Ή έπεσε πολύ νότια, καμιά πενηνταριά μοίρες Γεωγραφικού πλάτους. Από την άλλη αυτές οι προτάσεις για να υλοποιηθούν χρειάζονται και τη ζωντανή παρουσία κάποιας έστω μικρής ομάδας που να τις πιστεύει και να τις υλοποιεί. Το ξέρω,δεν είμαι τόσο ουτοπιστής.Αλλά, δε θα μπορούσα να συνεννοηθώ εκεί. Είδα τα παιδιά τις πρώτες μέρες. (μετά ξαναπήγα το διήμερο και μετά καθόλου). Προσπαθούν να ξανα-ανακαλύψουν την Αμερική. Ή μάλλον ξεκινάνε ταξίδι στη δύση ,όπως ο Κολόμβος, περιμένοντας να βρουν τις Ινδίες.
Η Ιστορία βέβαια τους έχει δικαιώσει εκατό τοις εκατό. Και όχι πολλούς από μας, που στην αρχή, σοκαρισμένοι από το “ακομμάτιστο” , τα διάφορα: “Όχι σύμβολα” και “Όχι ιδεολογίες“, τους θεωρήσαμε μόνο δεξιούς ή λαϊφσταϊλτζήδες. Η ουσία είναι ότι έκαναν αυτό, που δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλοι με αγωνιστικές περγαμηνές και μεγαλόσχημα και μπράβο τους. Και η αποφασιστικότητά τους, εν πάση περιπτώσει ορισμένων, να κρατηθούν στην πλατεία είναι αξιοθαύμαστη. Τώρα όμως, το να συνδιαλέγεσαι με τα παιδιά αυτά, (ή χειρότερα, με τους πιο ηλικιωμένους) , είναι άλλο ζήτημα. Δε θα μπορούσα, όσο συγκινητικό είναι τελικά όλο το εγχείρημα. Για μένα αυτού του είδους η παντελής έλλειψη πολιτικής σκέψης από τους περισσότερους, η βιασύνη να αλλάξουν τον κόσμο και η ευκολία, με την οποία θεωρούν ότι θα γίνει αυτό,εξακολουθεί λίγο και μου θυμίζει το “How to…” των Monty Pythons: